2010 - Verkuno 50x50
Fifty Fifty
Fifty Fifty is een uitwisselingstentoonstelling met kunstenaars van de kunstenaarsvereniging Flevoland en kunstenaars van Verkuno. Elf KVF-leden en evenzoveel Verkunoleden tonen werk van het formaat 50 bij 50 cm, zonder lijst. Het werk betreft schilderkunst, grafiek, gemengde techniek en installaties. Een vervolg op deze expositie zal volgend jaar in Museum Nagele gehouden worden.
Deelnemers KVF: Marianne Alting Brooijmans, Rob van den Broek, Gonny Geurts, Anita de Harde, Sacha Janzee, Truusje Krake, Ninette Koning, Nancy van Overveldt, Sonja Rosing, Joke Tijs en Ko van Velsen
Deelnemers Verkuno: Ad Breedveld,Yvonne Dollee, Arien de Groot, Jannie Hiskes, Thea Hoek, Sonja Leuthoff, Karien Melman, Ansje van den Muyzenberg, Fokko Rijkens, Peter de Vis en Maryke Wiegers
De tentoonstelling wordt op vrijdag 28 mei om 20.00 uur geopend door Hein Walter, voorzitter van de Kunstenaars Vereniging Flevoland
Tekst, door Hein Walter, uitgesproken bij de opening:
Fifty fifty... Vijftig Vijftig, dat klinkt als een waarschuwing, een zucht van leedvermaak! Jaja, je bent bijna vijftig! Ik ben nu 48, middenin de midlife van mijn leven. Vijftig, vijftig! Maar zo persoonlijk als ik de titel van de expositie nu interpreteer, zo is het natuurlik niet bedoeld. Fifty fifty slaat allereerst op de maat van het werk, 50 x 50 cm zonder lijst. Daarnaast slaat het op de verdeling van de inbreng, op de samenwerking: ieder de helft. Elf KVF leden en evenzoveel Verkuno leden tonen hun werk, staat er op de uitnodiging. Kunstenaars zijn meester in het zetten van de werkelijkheid naar hun eigen hand. Het schilderij is de werkelijkheid niet, maar een impressie, of een expressie. Het gaat om 11 kunstenaars van de KVF en 12 kunstenaars van Verkuno – bijna fifty fifty. En als je de maten op de uitnodiging ziet, dan kan ik niet anders zien dat niet alle kunstenaars zich houden aan de opdracht. Dat is niet verwonderlijk. Kunstenaars zijn mensen die moeilijk binnen de grenzen van de voorwaarden passen, kunstenaars zijn mensen die de grenzen opzoeken met de bedoeling om die te passeren. Avant garde, modernisten, het zijn de kunstenaars die vooraan lopen op het pad naar de toekomst, dus we zullen ze hun titel – fifty fifty – maar niet aanrekenen. Maar ik wil wel graag de gelegenheid nemen om hen aan te spreken op hun verantwoordelijkheid. We leven nu in een dynamische tijd, een tijd van crisis, van bezinning ook. Het is een tijd van fifty fifty. Een dubbeltje op zijn kant. Onze maatschappij staat op een T-splitsing , we kunnen linksaf richting materie, geld en commercie. En we kunnen rechtsaf, richting creativiteit, maatschappij en betrokkenheid. Als ik de ontwikkeling van de kunstenaars in de afgelopen eeuwen op mijn manier generaliserend samenvat, dan zie ik dat ze steeds verder vooruit zijn gaan lopen. Op het laatst zijn ze zo ver vooruit gegaan dat ze het contact met de samenleving verloren hebben. Er zijn heel veel kunstenaars die werk maken voor zichzelf, die vooral met hun eigen ontwikkeling bezig zijn. Ze proberen hun werk natuurlijk te verkopen, en ze kennen de huidige marketingprincipes, ze zijn marktgericht en houden zich soms staande, en in die zin staan ze in de maatschappij, maar het is in de meeste gevallen kunst die zich met schoonheid bezighoudt. Kunst voor aan de muur. In deze tijd van fifty fifty wil ik kunstenaars aanspreken op hun verantwoordelijkheid. Ze kunnen hun talent inzetten voor de maatschappij, voor anderen. Kunstenaars zijn mensen die weten dat creativiteit je leven kan vullen. Kunstenaars moeten dat inzicht delen met de rest van de wereld. Want creativiteit vult niet alleen het individuele leven, maar ook het algehele leven. Het leven is een creatief proces en kunstenaars zijn de gidsen. Hoe dan? Hoe moeten kunstenaars hun talent inzetten? Natuurlijk mogen ze schilderijen blijven maken, beelden, grafiek, mooie dingen voor aan de muur. De wereld is vol genoeg met lelijke dingen. Maar ze zouden meer moeten doen. Kunstenaars moeten zich mengen in het politieke debat. Niet groots op televisie, maar klein: nodig groepjes mensen uit op je atelier en praat over maatschappelijke zaken, over onvrede. Luister en probeer creatieve oplossingen te geven voor problemen. Kunstenaars die meedenken over de inrichting van de natuur, kunstenaars die meedenken over de inrichting van de straten, van de stad, van ziekenhuizen, waterbeheer, ontwikkelingswerk, defensie. Kunstenaars die zich inzetten voor hangjongeren, voor kleine criminelen, voor grote. Kunstenaars in de klas. Niet in de eerste plaats om geld te verdienen, maar uit overtuiging, om kinderen creatief en grenzeloos te laten werken. Kunstenaars in ouderencentra. Bedenk projecten waarbij ouderen een rol spelen, probeer gebruik te maken van hun talenten – fifty fifty! Maar ook kunstenaars die kunstenaars ontmoeten, zoals hier. Praat over wat je doet en geef anderen de ruimte om kritiek te geven op jouw schoonheid. Daag uit en maak ruimte. Wat er uit komt, wat het resultaat is van zulke ontmoetingen, hoeft niet meteen het stempel kunst te hebben. Maar er moet energie vrijkomen, levenslust, zin in morgen. Kunst is groter dan we denken. Kunst is de plattegrond van het leven. Het hangt hier in de maat 50 c 50 cm, maar wij weten allemaal dat creativiteit onnoemlijk groot is, niet te bevatten.
