Provinciehuis: Drie keer uitgesproken
Drie keer uitgesproken
Een expositie met Flevolandse kunst van Frea Lenger, Marjolein van Lubeck en Else van Luin
Op 12 januari 2018 zal de heer L. Verbeek, Commissaris van de Koning in Flevoland, de expositie openen met kunstwerken van drie uitgesproken Flevolandse vrouwen: Frea Lenger uit Almere, Marjolein van Lubeck uit Lelystad en Else van Luin uit Dronten. Het provinciehuis is de plek waar dit alles samenkomt.
Alle drie de dames hebben in de loop van hun leven een eigen beeldende taal ontwikkeld en zijn niet alleen in dit opzicht ‘uitgesproken’. Zij vertellen hun ‘verhalen’ door vanuit strikt persoonlijke stijlen hun ‘woorden’ te vertalen naar sierlijke en tegelijkertijd spannende vormen. Al schilderend voegt Frea kleuren toe, Else probeert ze in haar prenten zo veel mogelijk weg te laten en Marjolein weet haar strakke vormgeving organisch te ontwikkelen.
Frea kiest doorgaans voor zowel groot formaat als voor het kleine, zowel in haar tweedimensionale als driedimensionale werk. Marjolein zoekt het in kleine maar minstens zo monumentale ruimtelijk zich sterk manifesterende vormen. Else weet in haar tweedimensionale kunst het midden te houden, maar zet ook haar onderwerpen op een monumentale manier neer. Wat hen bindt is dat zij altijd bezig zijn zichzelf te ontwikkelen, nieuwe uitingsvormen te zoeken en daarin ook verrassend genoeg steeds opnieuw weten te slagen. Daarin versterken zij elkaars werk en elkaar als persoon. Alle drie zijn door polderlucht gevormde doorbijters, echte Flevolanders.
De expositie is te bezichtigen van 12 januari tot en met 19 februari 2018 in het Provinciehuis van Flevoland, Visarenddreef 1, 8232 PH Lelystad, van maandag tot en met vrijdag van 8.00 – 17.00 uur.
De officiële opening zal plaatsvinden op vrijdag 12 januari 2018 om 16.00 uur.
Frea Lenger
Het werk van Frea komt voort uit een brede achtergrond, zowel wat haar opleiding, werkervaring en maatschappelijke belangstelling betreft. Zij heeft de opleiding voor tekenleraar gevolgd en gestudeerd aan de Rietveldacademie in Amsterdam. Zij leerde omgaan met diverse technieken.
Ze maakt grafiek (etsen en litho's), driedimensionale objecten en schilderijen.
Deze laatste twee soorten werk hebben de overhand gekregen. In 1990 kreeg zij een ruimtelijke opdracht voor een Gezondheid Centrum in Almere. Deze opdracht inspireerde Frea tot het gaan maken van ruimtelijke objecten in perspex en verschillende soorten gaas van metaal. Vlakken, facetten en verschillende gestapelde lagen vervloeien bijna als vanzelf tot composities. Al doende evoluerende haar ruimtelijk werk zich tot wat het nu is, transparant, vol betekenis, verrassend en - last-but-not-least - duurzaam.
Op een rotonde in Almere-Haven staat een kunstwerk met gezichten uit perspex, getiteld “Theatraal”. Deze titel verwijst naar het theater, waar een mobiel van perspex hangt met dezelfde titel. In toenemende mate speelt in haar recente werk transparantie een hoofdrol.
Vertrekpunten zijn haar vele reizen en het wonen in Flevoland. Enerzijds geven haar landschappen de door haar ervaren ruimten weer, opgebouwd uit uitgesproken kleurige vlakken en ferme lijnen. Anderzijds vindt zij ook haar inspiratie in wat er in de maatschappij plaatsvindt, hoe mensen reageren op onze maatschappij. Haar schilderijen met een titel als “Ondergronds” geeft in vervloeiende kleuren en vormen aan wat er zich onderhuids afspeelt.
Haar werk is in bezit van Het Bonnefantenmuseum in Maastricht en van particulieren in Nederland en onder andere Duitsland, Denemarken, Japan en Amerika.
Marjolein Van Lubeck
Sinds Marjolein in 1996 als edelsmid startte heeft zij in de loop der jaren diverse grote en bijzondere sieraden in opdracht mogen maken. Zo mogen de ambtsketen van Lelystad en het recentelijk aangeboden afscheidscadeau aan burgemeester Margreet Horselenberg niet onbenoemd blijven.
Op geraffineerde wijze weet Marjolein een ogenschijnlijk simpele organische ring samen te stellen tot een strak vormgegeven en draagbaar sieraad. Zij werkt veel in opdracht en ontwerpt samen met haar opdrachtgever wonderschone kunstobjecten, die vervolgens worden uitgewerkt tot een draagbaar sieraad. Marjolein maakt gebruik van verschillende materialen. Uiteraard zijn goud en zilver de standaard ingrediënten maar ook het inpassen van bijvoorbeeld paardenhaar is haar niet vreemd.
Ze omschrijft het zelf als het oergevoel van een kunstenaar die bezig is met een kunstwerk. Zij gaat volledig op in haar werk en kan zich helemaal afsluiten tot ze haar doel heeft bereikt. Haar werk onderscheid zich door de perfecte combinatie van kunst en ambacht. Ze legt veel gevoel in haar werk. Bij het ontwerpen vormt de natuur een belangrijke inspiratiebron. Bloemen, planten, dieren, golfbewegingen, gestroomlijnde figuren en sierlijke vormen, daarmee begint haar fantasie. Hoewel eigen inbreng een voorwaarde blijft, zijn de wensen van de klant maatgevend. “Ik luister heel goed naar wat mensen willen. Samen komen we tot iets moois.”Dit proces leidt tot unieke exemplaren met een grote gevoelswaarde.
Op de foto staat een zilveren ring van Marjolein. Kenmerkend hieraan zijn de organische gevormde buitenzijde die overlopen naar gouden golvende ringen naar de binnenkant die een smaragdomarmen. Het is een geslaagd voorbeeld van organische vormgeving in eigenzinnig design.
Else van Luin
Grafische kunsten fascineren haar om hun authentieke schoonheid. De combinatie van inkten die volgens eeuwenoude receptuur zijn samengesteld en het uit katoenvezels bestaande papier waarop Else haar prenten drukt, geven een fluwelige huid die nog steeds niet met een computerprinter is te evenaren.
Daarnaast ervaart zij het als een voorrecht om haar landgenoten Rembrandt en Mondriaan als grote voorbeelden te mogen eren. Rembrandt om zijn fantastische tekenvaardigheid, zijn beheersing van het ‘spelen-met-licht’ en vooral zijn manier van etsen: eerst de opzet graveren met een burijn, dan details etsen en tenslotte met de droge naald de laatste toetsen aanbrengen. Van Mondriaan heeft zij geleerd om alle franje weg te laten. Hoe je een verstild beeld kunt bereiken.
Haar inspiratie vindt Else dicht bij huis. Zij is breed geïnteresseerd in nieuws, spelt dagelijks kranten, en wil iets actueels ‘vertellen’ in een soort van tijdloze context. Kunst mag in haar opvatting niet modeonderhevig zijn.
Flevoland en haar geschiedenis zijn buitengewoon. Niet alleen dat wat boven het maaiveld zichtbaar is, juist de combinatie met de daaronder verbogen bodemschatten maken dit gebied zo verrassend. De provincie verandert snel. Toen zij in 1979 in Biddinghuizen kwam wonen, was de polder leeg. Langzaamaan heeft het landschap zich gevuld met onder andere een overdosis aan windturbines en hoogspanningsmasten. Daarmee is de leegte verdronken. Tegelijkertijd blijken deze obstakels in hun lelijkheid weer een nieuwe schoonheid op te leveren.
Het woord ‘Grafiek’ stamt van het Oudgriekse ‘Grafein’ dat ‘krassen’ betekent, later ook ‘tekenen’. Het dichtslibben van het Flevolandse landschap ziet Else als ‘Krassen in het landschap’. Die worden steeds talrijker. Aan inspiratie zal het haar niet ontbreken.
