2000 - Sunsation, thema: Verjonging

Sunsation, thema Verjonging

Kunstenaars: Robert Bosari, Michel Bongertman, Gré Dubbeldam, Willem Hoogeveen, Karin van der Molen, Cor Sonke en Johan IJzerman

In zon, weer en wind bouwden kunstenaars aan hun kijk op verjonging.
Het thema van Sunsation 2000 was Verjonging, en zoals gebruikelijk niet alleen uitgebeeld in poëzie en theater, maar ook vorm gegeven door zeven beeldend kunstenaars. Net als in voorgaande jaren hebben een aantal Flevolandse kunstenaars zich in de week voor het zonnewendespektakel opgehouden op het terrein van het zonne-observatorium van Robert Morris om daar ter plekke hun kunstwerken op te bouwen. Wie wilde kon komen kijken hoe dat in z'n werk ging. Het werk van Robert Bosari, Michel Bongertman, Gré Dubbeldam, Willem Hoogeveen, Karin van der Molen,
Cor Sonke en Johan IJzerman was nog tot twee weken na Sunsation te bezichtigen.
Het weidse landschap, de zon en de wind speelden als altijd een belangrijke rol in de objecten die op het terrein gebouwd werden. Zo had Robert Bosari een ruimtelijke schildering gemaakt met repen gekleurd katoen, bevestigd aan bamboestokken, die opgesteld waren in halve cirkels. Van een afstand bezien zorgde de wind voor een bewegelijk en kleurrijk spektakel.
Ook in het werk van Karin van der Molen speelden zon en wind een grote rol. De Verjonging werd uitgebeeld door onderdelen van een, blijkbaar half vergaan, harnas. De glimmende stukken aluminium waren bevestigd aan een lange waslijn, wiegend in de wind, blikkerend in de zon. En het van het keurslijf bevrijdde lichaam kon dansen in de lente. Cor Sonke bouwde een éénpersoons-erjongingsruimte; een houten ruimte waar een bezoeker binnen kon gaan. Wie de deur achter zich sloot kon de drukte buiten vergeten, zag de wolken boven zich langstrekken en langs de wanden konden herinneringen verschijnen aan de tijd dat men jonger was. 
De emailleur Gré Dubbeldam liet zich inspireren door het begin van verjonging: het ei. Haar object bestond uit glasplaten waarin een ei-vorm was ge-emailleerd. Middenin bevond zich een eierstok. Voor wie hierop plaatsnam en terugdacht aan het begin, was verjonging slechts een zaak van geduld.
Willem Hoogeveen liet in zijn bijschrift weten niet te hopen dat Verjonging een ontkenning betekent van ouder worden. Elke periode in het leven is het leven waard, ook die met gebreken. De titel die hij zijn werk meegaf is “Viagra (eigenlijk voelen wij ons ontzettend beledigd als wij ouder worden)”.
De kunstenaar, de man en de jongen, alledrie waren zij een zelfportret uit verschillende perioden van Michel Bongertman. De portretten van gips woonden in huisjes op palen, transparant, want de muren of vloeren waren van glas. Het publiek kon het gezicht jonger zien worden, maar niet alles veranderde mee.
Het beeld van Johan IJzerman heette Alma Mater en was opgebouwd uit grasplaggen. Een organische vorm die voortkwam uit en van een afstand opging in het zonne-observatorium. Het verbeeldde terra en Gaia, oud en jong tegelijk.