2008 - Willem de Wolf bij Shortgolf
EXPOSITIE in Shortgolf - WILLEM DE WOLF
“DE BEVLIEGING”
Fotograferen is schrijven met licht. Sinds hij in 1989 op Schokland, bij de wieg van de KVF, zijn debuut maakte, is Willem de Wolf onophoudelijk bezig met fotografie
28 september tot en met 23 november 2008
Willem de Wolf:
Willem de Wolf, de exposant en lid van de KunstenaarsVereniging Flevoland vanaf het eerste uur, legt uit: ‘Ik ben al bijna 20 jaar dagelijks bezig met fotografie, dan kun je dus niet meer van een bevlieging spreken. Maar de manier waarop ik fotografeer is nog steeds die van een bevlogene. Ik fotografeer zoals een ander filmt. Ik noem het dan ook de ‘kick van de click’: honderden foto’s per dag, waaruit ik steeds de beste selecteer. Mijn bekendheid dank ik vooral aan de veel gebruikte sandwichtechniek, waarbij ik beelden in elkaar schuif en zo een nieuwe werkelijkheid of illusie creëer. Sinds ik echter lid geworden ben van de vrijwillige weidevogelgroep van Espel (nog vóór de eeuwwisseling) is er een nieuwe wereld voor me opengegaan: de vrije wereld van de vogel. Flevoland is voor mij Vleugelland geworden. Ik zie ze graag vliegen en breng ze dan ook regelmatig met de camera in beeld. Het laat je niet meer los als je eenmaal met het ‘vogelvirus’ besmet bent geraakt. Het is een soort verslaving…Als het maar even kan, ben ik ergens in de natuur om vogels ‘te platen’, die je bijna dagelijks terug kunt zien op www.birdpix.nl, een bekend vogelpodium en een goede leerschool in de praktijk…
Om te zien heb je een kijker nodig. Door de zoeker van de camera zie ik veel beter en intenser. ‘Kunst geeft niet het zichtbare weer, kunst maakt zichtbaar!’ Er is een verschil tussen kijken en zien.’ Willem kijkt nauwelijks TV (door hem vaak cultureel aquarium genoemd), maar ziet de TV maar al te graag in de natuur.
De expositie is tevens een bijzondere, omdat hij groeit. Hij start als een soort retrospectief, met werken die Willem in de afgelopen bijna 20 jaren heeft gemaakt. Een dwarsdoorsnede zogezegd, waarbij ook veel mooie werken ontbreken, simpelweg omdat ze verkocht zijn.
Tijdens de expositieperiode van bijna twee maanden zal er voortdurende verandering zijn. Het is de bedoeling dat aan het eind van de expositie alle werken vervangen zijn door ander recent werk, dat zich kenmerkt door in beeld gebrachte bevlieging. Allerlei vreemde vogels, die Willem de afgelopen jaren portretteerde, zullen het oudere werk vervangen. Hoe meer er verkocht wordt, des te sneller dat gebeurt.
De muzikale omlijsting wordt vormgegeven door TROUBABOER HANS. U bent hartelijk welkom om deze feestelijke opening bij te wonen. Locatie: Shortgolf, Rivierduinweg 9, Swifterbant.
Tekst door Hein Walter, uitgesproken bij de opening:
Bij de opening van de expositie van Willem de Wolf in Shortgolf 28 – 9 2008
Goedemorgen dames en heren, ik heet u allen van harte welkom. Mijn naam is Hein Walter, ik ben voorzitter van de KVF. Ik heet u welkom namens Willem, maar ook namens Hans en Conny Douma, de oprichters van Shortgolf. Voordat ik iets vertel over de totstandkoming van de samenwerking tussen Shortgolf en de KVF, en over Willem, wil ik graag iets anders kwijt.
Ik voer u even terug naar het jaar 476 na Christus, de dag waarop de Gothische keizer Odoaker de laatste Romeinse keizer van het Grote Romeinse Rijk, Romulus Augustus, van de troon stootte – het einde van een imperium. Die val gebeurde niet van de ene dag op de andere, maar was zo’n 50 jaar ervoor al begonnen. Waarom zeg ik dit? Gisteren waren 4 kunstenaars van de KVF in de Kuntlinie in Almere, om rondleidingen te geven en te vertellen over de werken die daar onder de noemer Najaarssalon verzameld zijn. Er waren geen bezoekers om rond te leiden, en daarom hadden we tijd om te praten. We kwamen te praten over ons gevoel, ons voorgevoel, dat de tijd waarin we nu leven, vandaag, morgen, overmorgen, het einde van het Westerse Imperium is. Wij maken het einde van een tijdperk mee. Durf het te zien en je ziet het, zo zeiden we tegen elkaar, zonder dramatisch te zijn. Als morgen er zoveel ontslagen gaan vallen in de bankwereld, banken failliet gaan, dat de andere mensen bang worden dat ze hun geld kwijt zijn, dat er opstand komt, dat het geldsysteem in elkaar stort, het kapitalisme valt, wat doen we dan?
Als morgen de pinautomaten niet meer werken. Wat doen we dan?
Als morgen de winkels sluiten, omdat er niet meer afgerekend kan worden. Wat doen we dan?
Als we niet meer kunnen tanken. Wat doen we dan?
Alles is met alles verbonden, het digitale web, de wegen, het geld. Geld bestaat alleen maar dgitaal. Bezittingen zijn digitaal. Als de computer van ons systeem crasht, dan zijn al onze data kwijt. Zouden de gewone mensen in de zeventiger jaren van de 5de eeuw ook dergelijke voorgevoelens hebben gehad? Wat deden ze ermee? Gingen ze gewoon naar hun werk, gewoon naar het land om de koeien te melken? Waarschijnlijk wel. Net zoals wij. Wij staan hier gewoon op een zondagmorgen, beginnen aan iets nieuws, vieren de kunst. Wat moet je anders? Het komt toch wel. En misschien is het niet eens erg, natuurlijk komt er uit die chaos ook weer iets nieuws. We beginnen iets nieuws, hier, nu. We beginnen met de KVF op een vaste locatie. Nooit eerder heeft de KVF een tentoonstellingsplek kunnen beheren. Tot nu. Het was een een jaar of 3 geleden, 4?, dat Hans Douma me opbelde, en vroeg of hij me de tekeningen mocht laten zien van dit Clubgebouw, zoals hij het toen noemde. Hij vroeg of wij, de KVF, het zagen zitten om deze ruimte mee te helpen inrichten, door tentoonstellingen te organsiren. Ik heb de tekeningen gezien, ik heb Hans horen vertellen, en ik was enthousiast, ik wilde dat wel zien. De leden van de KVF, zo’n 50 Flevolandse kunstenaars, kon ik echter nauwelijks meekrijgen in mijn enthousiasme. Ik ontmoette bij hen een enorme weerstand tegen het golfen. Golf en kunst gingen blijkbaar niet goed samen. Hans en Conny kwamen wel naar onze tentoonstellingen, ik hield met hen contact, maar het zag er niet naar uit dat er een samenwerking zou plaastvinden.
Shortgolf bestaat nu een jaar. En een half jaar geleden dacht ik bij mezelf: ik heb het toch echt wél goed gezien! De KVF moet hier instappen. En ik heb nog een keer geprobeerd om kunstenaars mee te krijgen, allereerst het bestuur, en toen lukte het. De KVF gaat hier vanaf nu tweemaandelijkse tentoonstellingen organiseren. Van voornamelijk Flevolandse kunstenaars. Hier op deze plaats waar bedrijvigheid is, waar bedrijven komen om te vergaderen, waar mensen komen eten, lunchafspraken, feestjes, van alles. Kunstenaars denken dat je galeries moet hebben, dat daar kunst wordt verkocht, maar in Flevoland is dat niet waar. Hier werkt dat niet zo. We kunnen prachtige ruimtes van culturele centra inrichten met ons mooie werk, maar de ruimtes worden niet gevuld met mensen- er komt geen bezoek. Geen bezoek, geen verkoop. Of er hier nu wel verkocht gaat worden, dat moeten we afwachten. Maar er komt in ieder geval veel meer bezoek. En Willem is de eerste exposant. Willem is een van de leden die vanaf de oprichting lid is van de KVF. Daarom. Willem fotografeert het Flevolandse landschap. Daarom ook.
De expositie is bijzonder, in dat opzicht heeft Willem goed aangevoeld wat wij van hem verwachtten. De expositie is in ontwikkeling. Wat er nu hangt, hangt er volgende week niet allemaal meer. Willem geeft middels deze expositie in een vogelvlucht zijn eigen ontwikkeling weer, door te beginnen met ouder werk, en ze de komende weken te vervangen door nieuwer werk, tot aan het werk dat nu nog niet gemaakt is. En alles kan gekocht. Koop het en je mag het meteen meenemen. Willem komt daarna om de lege plek weer op te vullen. Als ik even terugkeer naar waarmee ik begon: de val van het kapitalisme. Die val, net als de oprichting ervan, is mensenwerk. Als je vanuit de ruimte naar de aarde kijkt, dan zie je er niks van. Als je dichterbij komt, dan zie je er nog steeds niks van. Je ziet een gekrioel van menselijk activiteiten. Het hele digitale systeem is onzichtbaar. Als alles instort, dan is dat beeldspraak, de wereld blijft gewoon draaien, de zon komt op, gaat onder, de vogels blijven fluiten. Wat er ook gebeurt, de vogels blijven zichzelf. Als je naar de foto’s kijkt die Willem hier laat zien, en in de komende tijd ook zal ophangen, dan zie je dat daarin de schoonheid van de vogels schuilt – ze blijven altijd gewoon zichzelf.
