Achtergronden 11 - Marianne Alting

Marianne Alting – Wervels

Ik ben aan een serie bezig van werken waarbij ik het verband probeer te leggen tussen mens en natuur. Dit werk is er een van. Ik heb het Wervels genoemd.
Tijdens het proces realiseerde ik me steeds beter hoe verwant we zijn aan de natuur, of beter gezegd, hoe we als mens ook natuur zijn.
De wervels kunnen wijzen op onze ruggenwervels, maar ook duiden op de structuur van een boom, de takken, het blad van de boom. Het werk laat ook de verbinding zien tussen boven en onder, hemel en aarde, lichaam en geest.

Kwetsbaarheid en breekbaarheid zijn twee woorden die altijd weer terugkomen in mijn werk. We zijn als mens breekbaar en kwetsbaar; tegelijk worden we mooier naarmate we ouder worden, de ervaringen gaan in onze huid zitten. Juist dat zoeken en proberen, vinden en loslaten maakt ons, vind ik, als mens boeiend… en diezelfde aspecten kun je terugvinden in mijn werk.

Ik werk altijd met papier, papierresten en andere doorleefde materialen die ik vind en bewaar. Het mooie natuurlijk is dat dat papier oorspronkelijk van de boom komt. Het papier heeft al een lange reis gemaakt voordat het uiteindelijk in mijn werk vorm heeft gekregen. In de vezels van het papier zit ook weer een diepere structuur, die opvalt als je het scheurt. Als je met vezelrichting mee scheurt, dan scheur je recht; scheur je de andere kant op, dan wordt het rafelig en tegendraads.

Het maken van een werk is nooit rechtlijnig. Ik leg wat papierstukjes bij elkaar, maak voorzichtig een schets, ik haal dan weer dingen weer weg, leg ze anders, weer opnieuw. Ook als ik ze heb opgeplakt, wil dat niet zeggen dat het definitief is – ik kan het ook weer gedeeltelijk lostrekken. Het maken van kunst is als een spirituele wandeling, waarin ik me verwonder en verbaas wat ik zie en ontdek. Tegelijk ben ik gefocust.

Ik wandel ook in het gewone leven veel. Bijna dagelijks. Het liefst alleen. Als ik met iemand samen wandel, dan merk ik dat ik minder de verbinding maak met de natuur, met de stilte. Als je samen wandelt, dan ga je vanzelf praten en gaat de natuur een beetje aan je voorbij.
De stilte is nodig om de natuur te ervaren en die stilte heb je ook nodig om mijn werk te zien. De stilte werpt je terug op jezelf en dan pas voel je hoe sterk kwetsbaarheid is. Als je de kracht voelt van de geestelijke wervelkolom, dan voel je de eenheid die je bent, de eenheid die we allemaal zijn.