Achtergronden 5 - Christian Wisse

Christian Wisse – I Try

Voor mensen die mijn werk kennen, zullen deze portretjes lijken als een nieuwe stap in mijn ontwikkeling, maar gezichten, emoties en menselijke figuren vormen de rode draad in mijn beelden. De stap naar keramisch geglazuurde portret-tegels is voor mij dus niet zo heel groot. Wel nieuw is voor mij de techniek van het tweedimensionale tekenen en schilderen; met glazuur, dat wel.

Het werk heb ik ‘I Try ‘genoemd.
Ik probeer te schilderen en te tekenen, maar vooral probeer ik mensen te zien. De uitdrukking op al die gezichten, zie ik deze mensen goed en lukt het me om dat over te brengen? Kijken en zien vind ik belangrijk in het leven, in elk geval is dat proberen al goed.

De veelheid van de gezichten is een ander belangrijk punt. Het intrigeert mij dat kleine verschillen in een uniform gegeven zo veel uitmaken, alles uitmaken. Het is het verschil tussen jou en mij, de ene persoon en de andere persoon. We hebben allemaal twee ogen, een neus en een mond, in die zin zijn wij allemaal hetzelfde. Tegelijkertijd zijn we allemaal door minimale verschillen zo anders. 

Je kunt je afvragen waarom ik niet gewoon teken met verf op papier, maar als ik dat doe, krijg ik wat ik doe. Wat mij zo bevalt aan glazuur en het vuur is de onzekere factor. Glazuurpapjes die hun kleur nog niet hebben op het moment dat je het aanbrengt, maken dat je niet direct ziet wat je precies doet. Ik gebruik mijn materiaal met enige kennis natuurlijk, maar onder invloed van het vuur gebeurt er altijd iets wat ik maar ten dele onder controle heb.

Ook de brede lijnen of vlakken die soms dwars door de gezichten trekken, ontstaan door verschillende kleuren klei die van te voren zijn gemengd. Die kleuren zie je pas na het bakken en lijken een soort schaduwen van iets van buitenaf. Het is toeval waar ze lopen.
Zo is elk portret dat ik uit de oven haal een verrassing, een ingebouwde verrassing. Ik laat het toeval toe, ik zoek het toeval op. Het brengt mij iets, het dwingt mij opener te zijn en minder snel te oordelen. Natuurlijk pakt het ook wel eens verkeerd uit, maar nog steeds heeft het dan mijn blik gescherpt. Soms ook verandert mijn gevoel als dat ene gezicht tussen de andere staat. Wat eerst te wit leek, past opeens juist goed, de donkere schaduw van dat andere werk leek eerst absurd maar dat gezicht vindt toch zijn plek. Zo wordt het een geheel waarin meer past dan ik dacht.

De gezichten komen uit kranten of tijdschriften. Ik zie zo’n gezicht en voel me erdoor geraakt. Meestal ben ik een middag met zo’n portret bezig, maar de aanloop is langer. Ik studeer op de vlakken en lijnen in het gezicht en op de uitstraling. Ik lees iets over die persoon. Het moet tamelijk direct lukken, veranderen gaat niet. Gedurende de maanden dat ik hiermee bezig ben, zijn er in mijn werkwijze kleine dingen veranderd. Dat is onvermijdelijk. In het begin bijvoorbeeld werkte ik met nogal dikke penselen, tot dat ging irriteren en ik ook dunnere koos. De dikte van de glazuur-pap heb ik aangepast, waardoor ik meer nuances in de kleuren kon aanbrengen. Zo werden de latere portretten, logisch, gedetailleerder dan de eerste.

Vorig jaar heb ik mij aangemeld voor deelname aan de NVK Keramiek Triënnale 2021 in het Coda in Apeldoorn. Zestig van deze portretten komen daar te hangen. De opening staat gepland op 7 maart. Of die datum haalbaar is met de corona-ontwikkelingen, is de vraag, maar zo niet, wordt hij hopelijk uitgesteld. Het opslaan is niet ingewikkeld. Ik heb ze gemaakt op A4 formaat. Ze passen allemaal in een kistje.