Einstein on the beach in relatie tot nutteloosheid

Zaterdag 12 januari a.s. kan ik eindelijk gaan genieten van de eerste opera van Philip Glass, Einstein on the beach. In 2002 als vier-cd box cadeau gekregen van mijn zoons, nu live in het Muziektheater Amsterdam. Bijna 5 uur lang "opera". Uit de Volkskrant van 7-1-13: "Vragen naar de betekenis van Einstein on the beach is als vragen naar de betekenis van evolutie. Wat zich afspeelt heeft geen zin, behalve de zin die je er aan geeft. En als dat zinloze maar raadselachtig en complex genoeg is, volgt de ontroering vanzelf". "Het stuk pendelt tussen muziektheater, seance, meditatie en spektakel". Minimal music in optima forma. Of je loopt gillend weg of je ondergaat het.  Ik heb nog drie dagen om me volledig onder te dompelen in de klankbrei.