De dag van het verleden
Elke dag verdwijnt er weer een gedeelte van jou,
hoe je liep, keek, hoe je je lippen tuitte voor een avondkus.
Elke dag word je meer dat stil-dode beeld,
je gebaren bevroren, je ogen die terugkijken vanuit een foto aan de muur.
Maar dan ’s nachts, onverwacht, als een geschenk van het geheugen,
ben je er weer, in een droom, zo levend, zo echt,
om ’s morgens weer verdwenen te zijn
in de dieptes van het niet meer weten.
Wat blijft die ochtend is het gevoel van gemis
en het verdriet om jouw vervagende herinnering.
Alice Bunt
Concours – 1932
Ik zat in de vijfde klas; aan het eind van het schooljaar hadden we altijd concours, nu heet dat proefwerk. We kregen proefwerk van rekenen, taal (etc.), maar ook proefwerk van de kapelaan. Allerlei vragen. Onder andere wat is heiligmakende genade. Ik schreef eronder ‘ik weet het niet’.
Ik kreeg m’n rapport. Onderaan m’n rapport stond: “Joke had voor haar proefwerk van de kapelaan ‘n twee. Maar omdat ze altijd haar catechismus goed kende, hebben we er ’n vijf van gemaakt. Ik ging wel over naar de zesde klas.
Het is nu 80 jaar verder, maar ik weet er nog geen antwoord op.
Jo Walter - Lagerberg
Voor alle mensen die reageren....ik moet als webmaster de reactie toevoegen. Dit hebben we zo gedaan, omdat deze site ondekt is door spamfabrieken. Er zijn dagen dat er honderden mails spam op de site worden gespuugd. Soms 1000 op een dag.
Plaats de reactie en de reactie is ietsje later te zien.
Reacties
Mooie start
Herinneringen, te veel om te benoemen. Voor mij zijn ze "rijkdom".
"Heiligmakende genade" houdt me bezig. Genade is al zo groot, eigenlijk voldoende,
meer hoef ik niet. Ik vond een kant en kaar ijskunstwerkje in de natuur, kijk op
http://kunstenmeer.nl/buitenkunst/
Pats! Alleen al de titel: De Dag van het Verleden kwam zo hard binnen dat ik dat eerst even moest laten bezinken. Verleden is gelijk aan Jiska is gelijk aan heden is gelijk aan o-verleden. Dan het prachtige gedicht van Alice er nog over heen... Het riep ook de dag van eergisteren bij me op. 17 januari de 95e geboortedag van mijn moeder die er al zes jaar niet meer is. Samen met mijn twee zussen gingen we de stapel fotoboeken van mijn ouders doorspitten om alle foto's met mensen waarvan we de namen nog wisten er uit te halen en te verdelen over ons en onze vijf broers. Die fotoboeken zijn aangebrand door een grote brand in ons ouderlijk huis in 1984. De boeken waren gered en de foto's er uit gehaald en zo goed mogelijk weer ingeplakt. Zonder namen of data, dat moest nog steeds eens gebeuren... De stapeltjes groeiden en ook de stapel: kan weg, wij weten al niet meer wie er op staan dus onze kinderen straks al helemaal niet meer. Grote families, veel foto's, veel mensen, veel levens allemaal ver(o)verleden. Allemaal dood. Met al die ontelbare anderen, wereldwijd, uit die periode en daarvoor, en daarvoor en... Ik heb een kaarsje gebrand, ik heb ze even in het licht gezet en er aandacht aan geschonken. En ik leef mijn eigen nuttigloze leven door tot ook ik voor een periode een foto aan de muur wordt, in een doos belandt en daarna door handen wordt verscheurd die mijn naam niet meer weten. Of digitaal wordt verwijderd met een druk op de knop. Verleden.
Er zijn herinneringen waar ik niet zo goed mee kan leven. Ze betreffen vooral onrecht.
Ik word er elke keer boos van. Ik roep mezelf tot de orde als dat gebeurt, want eigenlijk vind ik dat de slechte herinnering dan te veel eer krijgt. De Colombiaanse schrijver Gabriel Garcia Marquez schreef: "het geheugen van het hart zeeft slechte herinneringen weg en maakt de goede mooier. Dat stelt ons in staat om met het verleden te leven".
Inderdaad, herinneringen van plezierige dingen zijn het aardigst. Ergens in de verte voel ik wel aan dat ze gekleurd zijn door een roze bril, maar ik zet de bril niet af! Veel te leuk! Monica Maat
Wat een prachtig gedicht Alice. Dat raakt op een mooie manier leven en dood. Mij dringt vandaag een oude uitspraak op: als het verleden het heden beheerst heb je geen toekomst meer. Ik merk zelf dat ik meestal met naar voren dan naar achteren leef. Herinneringen en verleden zijn vaak ver weg. Hoe kun je weten wat heiligmakende genade is als mens van vlees en bloed. Volgens mij is het antwoord ik weet het niet het enig juiste.
Ik heb net geprobeerd om met mijn smartphone het bericht te maken en plaatsen, mislukt, dus nu vanuit mijn geheugen en herinnering terughalen. Grote klus!
Prachtig gedicht Alice, het raakt me op een mooie manier. Leven en dood zo mooi aan elkaar verbonden, herinneringen die vervagen en anders helder blijven. Mij dringt een uitspraak op uit het verleden: als het verleden het heden beheerst heb je geen toekomst meer. Ik ben man die meestal naar voren leeft, maar toch een aantal keer fors ingehaald door het verleden.
Volgens mij kan een mens van vlees en bloed niet weten wat heiligmakende genade is, bestaat het sowieso wel? Dus het antwoord van Jo moeten we achteraf als enig juist waarderen volgens mij. Ik geef een 10.
Misschien is dat 'niet weten' wel de 'heiligmakende genade' geworden en geweest.
AnkhA
Woorden vallen waar ogenschijnlijk geen weg nog was gegaan.
Intrigerend begrip:Heiligmakende Genade. Ik heb het maar even opgezocht. Ik kon geen beroep doen op mijn degelijke protestantse opvoeding. Volgens Wikipedia verandert de heiligmakende genade de zondaar in een kind van God. Ze stroomt onze ziel binnen als God ons rechtvaardig verklaart (onze zonden niet aanrekent).
Als in navolging van Spinoza God geen persoon is. Als onze wereld voortkomt uit een volmaakte substantie die Spinoza god of natuur noemt. Dan is er ook geen goed of kwaad. Als wij dus ook een god zijn in het diepst van onze gedachten, dan zijn er ook geen zonden te vergeven. Ook niet met terugwerkende kracht in het verleden.
Ik denk maar zo dat Jo Walter dat heel goed had en heeft begrepen. Een leugentje uit bestwil voor die arme kapelaan.
En deze dag, zag ik in de krant vanmorgen,in de trein, overal mist, wordt Blue Monday genoemd...
gisteren was nog zo leuk...een beetje van dat nodig?http://www.annettesieger.nl/website%20anne%20s%20sieger/schilderijen/IMG...
Je kunt je verleden zien als een schatkist vol met edelstenen. Mooie herinneringen die je af en toe oppakt en oppoetst.Waar je van geniet. Maar er zitten ook ongepolijst edelstenen tussen. Misschien zijn dat je nare of moeilijke herinneringen. Je kunt ze laten zoals ze zijn, in het onderste laatje wegstoppen. Of oppakken, polijsten en oppoetsen en proberen er iets moois, iets positiefs van te maken.
Reactie toevoegen