Blog van Achtergronden

Wendela van Lynden – Zonder titel

Joke Ziekenoppasser – Shelter (nr. 7)

Floor Schothorst – Eros en Thanatos

Ik geef liever geen titels aan mijn tekeningen, omdat mensen door een titel niet meer onbevangen kijken. Ze gaan dan zoeken, met hun hoofd, naar wat het allemaal betekent, alsof mijn tekeningen puzzels zijn die opgelost kunnen worden. Ik heb het liefst dat mensen met hun gevoel kijken, dat ze de vormen op zich in laten werken. Dan ervaren ze de kracht die mijn tekeningen uitstralen.

Martin Koetsier – zonder titel

Vroeger gaf ik mijn werken titels, maar die waren toch eigenlijk altijd gezocht. Dus nu zijn al mijn werken zonder titel. Dat klopt ook, want ik ben in elk werk eigenlijk op zoek naar hetzelfde: de  juiste abstractie, precies die kleurencompositie die mijn hart doet trillen.
Het kunstwerk dat ik nu laat zien, is al wat ouder.

Marianne Alting – Wervels

Godfried Zollner – Caritas Romana

Mira Ticheler – Cocon

In 2017 maakte ik voor Natuurkunstpark het werk InCognito, een grote cocon die aan een boom hing en waar je in kon. Het gevoel dat die besloten plek je gaf was geborgenheid en veiligheid waardoor je juist in je geest een grote ruimte kon voelen. Ik heb op dit moment een sterke behoefte aan zo’n plek!

Gonny Geurts – Ruimte!

Ruimte!, heet het werk, en dat is precies wat ik erbij voelde bij het schilderen ervan en ook wat ik zie als ik het werk bekijk.
Het is een groot doek: 1 x 2 meter. Ik schilderde met acrylverf en ook met krijt en inkt. Die verschillende materialen zie je niet direct, want er zitten veel lagen onder de laatste laag.

Stieneke Overbeek – Vertel mij

Als ik mezelf de vraag stel wat het kunstenaarschap voor mij betekent, dan is dat in belangrijke mate de zoektocht naar mijzelf. Wie ben ik?

Wilma Klaver - ‘Fossa‘

Wekelijks – nu even niet vanwege de lock-down-  schilder, teken en fotografeer ik in Artis. Bij de Salmhuisjes, helemaal achterin de dierentuin,  vind je dieren die hun waarde als attractie hebben verloren. Bijvoorbeeld het axishert , de nijlgau (‘paardherten’) en de fossa sleten daar hun laatste jaren. Juist hen wilde ik vastleggen, een eerbetoon brengen.